Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Η κυψέλη του λαού στην ταράτσα μου



και η Νικολίνα,η μικρή μου κόρη, με την μεγάλη φαντασία και της αμέτρητες παρατηρήσεις.


Από καιρό σχεδίαζα να φέρω μια κυψέλη στην ταράτσα του σπιτιού μου. Λίγο η άγνοιά μου για την συμπεριφορά του μελισσιού, λίγο το μέγεθος της κυψέλης, λίγο το πλήθος των χειρισμών που απατούσε μια κυψέλη κινητών πλαισίων, με έκαναν να αναβάλω την πραγματοποίηση του σχεδίου για το μέλλον.
Πέρση ανακάλυψα την κυψέλη του λαού, το μικρό της μέγεθος (που δεν χτυπά στο μάτι), και η ελαχιστοποίηση των χειρισμών,(με μάσκες, καπνιστήρια,εξαγριωμένες μέλισσες ως επακόλουθο), μου επέτρεψαν να φέρω την πρώτη κυψέλη Warre στο σπίτι μου.
Το κάτι άλλο, είναι σαν να έχεις ερωμένη και σύζυγο στο ίδιο σπίτι.
Καθ'όλη την διάρκεια της ημέρας, όποτε βρίσκω χρόνο, παρέα με ένα φλιτζάνι καφέ ή με την κόρη μου στην αγκαλιά κάθομαι και τις παρατηρώ, μόλις ένα μέτρο από την είσοδο της κυψέλης.
Πολλές από αυτές μας παίρνουν σαν σημείο προσανατολισμού και μας σκανάρουν με τον χαρακτηριστικό τους τρόπο προτού φύγουν από την κυψέλη.
Μόλις φτιάξει λίγο ο καιρός θα προσπαθήσω να κάνω την πρώτη μου επιθεώρηση χωρίς μάσκα και καπνό, κάτι που είχα δοκιμάσει στην κυψέλη παρατηρήσεως.
Χθες το απόγευμα καθώς τις παρατηρούσαμε μαζί με την Νικολίνα, μου πρότεινε να δίνουμε ονόματα σε κάθε μέλισσα που θα βλέπαμε να μπαινοβγαίνει στην κυψέλη.
Τα ονόματα που διάλεγα εγώ ήταν πολύ συνηθισμένα, Ευαγγελία, Λένα, Τασούλα κ.λ.π, ενώ η Νικολίνα διάλεγε ονόματα με περισσότερη φαντασία όπως Ηλιόλουστη, Κερασούλα, Ουρανία.... σε κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει'

"Μπαμπά με τέτοια ονόματα που διαλέγεις μην περιμένεις να πάρουμε μέλι."

Λες να έχει δίκιο? Μήπως η μελισσοκομία χρειάζεται περισσότερη φαντασία?

2 σχόλια: